।।१।।
विज्ञान काकडआरती, करुं गुरू श्रीधरासी।
प्रतिदिनी उषःकाली अनन्य जीवेभावेसी।।धृ।।
वष्ट्कार घंटानाद उत्तिष्ठोत्तिष्ठ म्हणत।
त्यागुनिया योगनिद्रा नेत्रप्रभा उमलत।।१।।
सोहंभाव दीपज्योति उजळुनी स्निग्धवाती।
प्रगटवू गुरुपदी तेजःपुंज प्रेमभक्ती।।२।।
ओवाळुनी ज्ञानदीप आता सारू काळवंडी।
पायावर शिर ठेऊ करू जीव कुरवंडी।।३।।
एकदीपे एकारती प्रगटली स्वयंज्योती।
एकसत्रे एकमात्र दिव्य चैतन्यस्थिती।।४।।
।।२।।
काकडआरती श्रीधर सद्गुरूराया।
तव कृपासूर्य उदय नाशी सकळहि तम माया।।धृ।।
दृश्य भास काकडा त्वद्बोध घृतें तिंबिला।
आत्मसाक्षात्कार अग्नि हा लावूनि उजळीला।।१।।
विवेक वैराग्याच्या करद्वयी महावाक्य पात्र।
सोहं भावें उजळीत गाऊनी भक्तरचित स्तोत्र।।२।।
आत्मस्वरूपाचा निश्चल प्रकाश कोंदला।
मी तूं पणाचा भाव हरपुनि आनंदचि उरला।।३।।
।।३।।
येई गा! सद्गुरो श्रीधरा! मायबापा, सद्गुरो मायबापा।
काकडारती ओवाळीतो मी, नाशी त्रिविधतापा।।धृ।।
भवपाशी गुरफटलो त्रस्त मी वाट तुझी पाहें।
षड्रिपुत्रासे जर्जर झालो सांत्वन करि माये।।१।।
माया मोहें अंध जाहलो पडलो अडकून।
दूरदेशि तू अससी माये नाही दर्शन।।२।।
ऐका ऐका वाजतात या पदीच्या पादुका।
पहा पहा हो दारा बैसला कोणाचा धक्का।।३।।
हुर्मुजीरंगाची छाटी पहा झळकली।
भक्ता उद्धरण्यासि दयाळू माऊली आली।।४।।
ओवाळा ओवाळा माझा श्रीधरगुरुराजा।
षोडष उपचारे करू या भावार्थे पूजा।।५।।
ओवाळू आरती श्रीधर सद्गुरूरायासी।
गुरुपदी केशव लिन होऊनि याचित शांतीसी।।६।।
